www.ellenrodenberg.nl

map

Tekenen is zoekend willen bewegen, tekeningen laten zien is een sociale daad.

Ik zie een leeg vel papier als een vrijplaats voor tekens.

Die vrijplaats of ruimte kan ook een podium zijn.

Het lege vel papier kan vollopen met acterende figuren.

Ik ben altijd nieuwsgierig naar wie (en waarom) er als eerste

(denk aan pareidolie of de rorschach test) verschijnt.

Wanneer ik begin aan een tekening dan wil ik me in een vrije ruimte wanen.

Een leeg podium.

Dat doe ik door me bewust intuitief af te stellen.

Ik stel me leeghoofdig (denk aan een onbevangen tekenend jong kind) op

en vertrouw op mijn zintuigen en ervaringsvolle handen.

De conditioneringen neem ik in het begin voor lief.

Je moet ergens beginnen.

Ik bereid een tekensessie voor door naast het klaarleggen van materialen

ook een podcasttype uit te zoeken

waarnaar ik op dat specifieke moment nieuwsgierig naar ben.

Mijn oren, handen en hoofd gaan aan het werk.

Ik concentreer me in het begin op wat ik hoor,

Ondertussen test ik potloden op het lege vel zoals je doet op proefpapiertjes.

Als de sporen van mijn tekenhandelen vorderen en het papier begint vol te lopen,

stop ik met luisteren en overdenk het ‘hoe, waarom en wat’.

Bij het verder tekenen laat ik me leiden door een ‘het moet zo’ wil.

Mijn hoofd is als een volgelopen vat met chaotische losse eindjes

afgewisseld met tijdelijke aannames.

De uiteindelijke tekening beschouw ik als een fysiek verschijnsel

van een tijdelijke stolling van indrukken van momentopnames.

In mijn werk laat ik me bewust beïnvloeden door een tentoonstellingssituatie/ locatie of werkplek.

Ik stem materiaal- en medium van tevoren daarop af.

Voor werken die al bestaan en (opnieuw) gepresenteerd moet worden,

zoek ik naar een betekenisvolle verbinding met de plek.

Ook kan een tekening een performatieve improvisatie worden.

ENG.

Drawing is an attempt to move, showing drawings is a social act.

I see a blank sheet of paper as a sanctuary for signs.

This sanctuary or space can also be a stage.

The blank sheet of paper can be filled with acting figures.

I am always curious about who (and why) comes first.

(Think of pareidolia or the Rorschach test).

When I start a drawing, I like to imagine myself in an empty space.

An empty stage.

I do this by consciously setting myself up intuitively.

I place myself in an empty space (think of an uninhibited drawing toddler).

and rely on my senses and experiential hands.

I take the conditioning for granted in the beginning.

You have to start somewhere.

I prepare for a drawing session by, in addition to preparing materials

choosing a type of podcast

that I am curious about at that particular moment.

My ears, hands, and mind go to work.

First, I concentrate on what I hear,

Meanwhile, I test pencils on the blank sheet of paper like you do on test papers.

As the marks of my drawing progress and the paper begins to fill,

I stop listening and think about the how, why, and what.

As I continue to draw, I am guided by a "it has to be this way" will.

My head is like a full barrel of chaotic loose ends

interspersed with tentative assumptions.

I see the final drawing as a physical phenomenon

of a temporary solidification of impressions of snapshots

In my work, I am consciously influenced by an exhibition situation/location or workplace.

I tune material and medium in advance accordingly.

For works that already exist and need to be presented (again),

I look for a meaningful connection with the place.

A drawing can also become a performative improvisation.